Lima, Cusco, Quillabamba, Ivochote etc. :)

Hoi iedereen,

Sorry dat het zo lang geduurd heeft, maar er waren ook wat vervelende dingen gebeurd, en soms is het internet niet altijd even goed hier..
Sorry als de verhalen een beetje langdradig zijn :)

Zondag 22 januari:
Na een lange vlucht zijn we aangekomen op Lima. Op Schiphol hadden we nog even snel een hostel geboekt voor drie dagen.
We kwamen rond 19:00 s'avonds aan en zijn eerst naar het hostel gegaan. We kregen een vijfpersoonskamer omdat de andere kamers al bezet waren. Na onze bagage geïnstalleerd te hebben zijn we bij een restaurant echte Peruaanse maaltijden gaan eten eten drinken. Lomo saltado, Aji de Gallina en Pisco souer.
We moesten op tijd terug zijn, want na 01:00 was het hostel gesloten en konden we er niet meer in.

Maandag 23 januari:
We zijn eerst een hele wandeling door een gedeelte van Lima gaan lopen. Eerst langs de kust van Lima. Hierbij ligt de stad veel hoger op de berg dan het strand, waardoor je een mooi uitzicht over het strand krijgt.
Na de kust zijn we verder de stad in gegaan en hebben we mooie parkjes en gebouwen bekeken. Ook kwamen we bij een gedeelte waar er heel veel gieren zaten.
Na de wandeling zijn we met de nieuwe metro naar het plein van het centrum gegaan. Daar hebben we een tourbus naar de Cristo bal, een hoge berg in Lima, genomen. Vanaf daar heb je een mooi uitzicht over Lima.
Na de tourbus hebben we een wandeling naar het hotel gemaakt, hierbij kwamen we langs het stadion, waar het erg druk was, want er begon bijna een wedstrijd. De politie had hierbij zelfs delen van de wegen voor afgesloten.
S'avonds nog een lekker Peruaans, pollo a la brasa gegeten.

Dinsdag 24 januari:
Na het ontbijt in de hostel zijn we naar een toeristisch plaatsje aan de kust gelopen, waar allerlei restaurantje waren. Hier hebben we meteen via internet retour vliegtickets van Lima naar Cusco gekocht. In de namiddag hebben we met Ronald afgesproken. Een Peruaanse jongen die ik 5 jaar geleden had leren kennen in Peru, en die ik een jaar geleden in Engeland had opgezocht.
Met Ronald zijn we gezellig wat gaan eten, daarna zijn we naar de Parque de las aguas gegaan. Een heel mooi park met veel verlichte fonteinen. Omdat het al donker was, was het heel mooi om te zien. Ook hebben ze een fonteinen show laten zien. Mooi verlichte fonteinen met een soort dia projectie erop, waarbij ze verschillende steden, zoals o.a. Cusco uitbeelden.

Woensdag 25 januari:
Na het ontbijt stond om 11 uur de taxi klaar om naar het vliegveld te gaan. Na een mooie korte vlucht met veel turbulentie kwamen we na een uur in Cusco aan.
Bij het vliegveld stonden Saul zijn moeder, tante Rosa, oom, nichtje Ashley, neefje Dylan en een ander hoogzwanger nichtje Jovana ons al op te wachten.
We zijn toen regelrecht naar het huisje van Maria Luiza, de moeder van Saul, gegaan.
Hier hebben we lekker avond gegeten met zijn allen.
Nadat we nog even naar het centrum waren geweest, zijn we gaan slapen in het kleine appartementje van zijn moeder.

Donderdag 26 januari:
S'morgens hebben we lekker gegeten, daarna zijn we naar het centrum gegaan. Heb ik wat gewerkt achter mijn laptop, met een heel mooi uitzicht over de Plaza de Armes. Ondertussen was Saul op zoek gegaan naar een appartementje in Cusco, voor twee weken.
Bij zijn moeder was het toch wel erg krap, en hadden we geen warme douche, of soms zelfs geen water bij de douche, ook moesten we de wc doorspoelen met een emmer.
Na twee appartementen bekeken te hebben, hebben we er één bij het centrum, Saphi, uitgekozen. Hier konden we de volgende dag terecht, dus zouden we nog één nachtje bij de moeder van Saul gaan slapen.
Na het avondeten gingen wij Ashley en Dylan wegbrengen naar hen andere oma. Hier hadden wij nog gezellig zitten kletsen met de familie van Wenchy, de vader van Dylan en Ashley.
Wenchy en Karol (zijn zus) zelf waren er niet, zij waren nog in Tacna aan het werk.
Hierbij waren wij de tijd helemaal vergeten, en toen wij om 22:00u s'avonds aankwamen was de poort bij de voordeur van de appartementen van zijn moeder al gesloten. Na verschillende pogingen, kloppen, bellen etc. Zijn we na een uur maar naar het centrum gegaan, en hebben we daar wat gegeten en gedronken. We wisten dat de moeder van Saul om 03:00 S'morgens op vrijdag en zaterdag zou vertrekken om op de markt te gaan werken, dus waren we om half 3 terug gegaan. En gelukkig inderdaad om 03:00 ging de poort open en konden wij eindelijk gaan slapen.

Vrijdag 27 januari:
Na S'morgens lekker wat gegeten en gewandeld te hebben, hebben we kraamvisite kadootje gekocht en zijn we op kraamvisite gegaan.
Het hoogzwangere nichtje Jovana was de avond daarvoor doormiddel van een keizersnede bevallen.
Ze werkt bij de politie, en hierdoor mocht ze niet het ziekenhuis zelf uitkiezen, maar werd dat door de politie gekozen en betaald.
Ze was in een heel simpel ziekenhuis gekomen. Na de keizersnee had ze geen pijnstilling gehad en toen wij kwamen had ze veel pijn.
Haar man Alexis moest zelf bij een apotheek in de buurt een infuus met pijnstilling gaan kopen.
Toen ze dit hadden geïnstalleerd werkte het gelukkig wel snel. In Peru is het vaak heel normaal dat meteen heel de familie aanwezig, ook hebben ze geen bezoekerscentrum en kan iedereen komen wanneer en met hoeveel ze willen. Ook krijgt de baby geen eigen bedje, maar moet bij de moeder in bed slapen.
We zijn daardoor maar niet al te lang gebleven.
Hierna hadden we onze spullen bij zijn moeder weer ingepakt en hadden ons geïnstalleerd in ons appartementje. Een mooi simpel appartementje met twee slaapkamers, een woonkamer, keuken en een warme douche.
Na het eten zijn we nog even naar het centrum geweest.

Zaterdag 28 januari:
S'morgens na een heerlijke smoothie op de markt San Pedro zijn we naar de moeder van Saul gegaan. We hebben samen met Maria Luiza, Ashley en Dylan een grote andere markt vlakbij bezocht. Hierbij verkochten ze heel veel fruit en groente en ook dieren zoals kippen en eenden. Op deze markt, waar ik de enige toerist/buitenlander was, werd ik erg aangekeken. Helemaal nadat we daar tussen alle andere Peruaanse gezinnen gingen eten. Ik at een Peruaans recept met varken, een grote soort witte mais, aardappelen, uien en munt.
Maria Luiza en Ashley aten een soep met de buik van een schaap. Ik heb het ook even geprobeerd, maar ik vond het zo erg naar schaap ruiken en smaken dat ik het niet zo lekker vond, dus hield ik het maar bij mijn varken maaltijd.
Op de markt verkochten ze ook zwepen, nadat ik gevraagd had waarvoor het was, bleek het voor de kinderen te zijn als ze ongehoorzaam waren.
Na wat grapjes van Saul hierover probeerde de man ons een zweep te verkopen, maar we vonden toch maar dat we die niet nodig hadden.
Na de markt zijn we nog een keer op kraamvisite geweest, gelukkig ging het nu een stuk beter en kon Jovana zelfs weer in de stoel zitten.
Gelukkig dronk de baby nu goed en konden we hem ook nog even vasthouden.
De zolen van Saul zijn schoenen lieten een beetje los, dus hebben we die bij de markt Molino nog even laten maken, voor 2 euro, met nog echte handarbeid werken deze mensen.
Na wat gegeten te hebben zijn we naar de Cristo blanco gegaan met de bus, bovenaan de berg bij Cusco. De Cristo blanco is een beeld van Jezus die met uitgestrekte armen over de stad kijkt. Vanaf hier heb je een heel mooi uitzicht over de stad van Cusco. We hebben daar gewacht tot de zon onder ging, hierdoor hadden we ook nog een mooi uitzicht met veel lichtjes.

Zondag 29 januari:
S'morgens waren we op tijd opgestaan om naar de kerk in Saul zijn oude buurt te gaan.
Helaas bleek de dienst op zondagochtend alleen in het Quechua te zijn. Een taal die door een deel van de bevolking van Peru nog wordt gesproken.
Saul kan het nog wel redelijk verstaan, maar niet meer spreken.
Na de kerk zijn nog even door Saul zijn oude buurt gelopen en heeft hij het huis laten zien waar hij vroeger had gewoond en waar hij altijd voetbalde op zondagmiddag met zijn vrienden. We kwamen wat oude vrienden tegen en hij had meteen een afspraak gemaakt om te voetballen later die dag.
We hebben toen een taxi genomen (een taxi is heel goedkoop, zo rond de 2 euro), en zijn moeder opgehaald om samen naar Calca te gaan, een stad ongeveer 1,5 uur rijden van Cusco. Hier hebben we zijn oom, tantes en neefjes bezocht. We werden meteen uitgenodigd om te blijven middageten. We aten cavia. Op zich is het wel lekker, alleen het vel is wel een beetje taai. Na de visite hebben we wat gebakken cavia's en bananen meegekregen.
Nadat we weer in Cusco terug waren gekomen, is Saul naar zijn afspraak gegaan om te voetballen en is Maria Luiza met mij mee gegaan naar het appartement. Hier kon ze eindelijk even een lange warme douche nemen. Ondertussen had ik wat boodschapjes gedaan en gekookt.
Ik moest wel even wennen aan de keuken, want ze werken met losse gasflessen die je aan het fornuis moet koppelen.
We hadden na het eten een lange tijd zitten kletsen en besloten dat Maria Luiza maar in het andere slaapkamertje bleef slapen want om half 10 was bij haar de poort alweer dicht.
Om half 12 had ik Saul nog even aan de lijn gehad, alles ging goed en hij zou zo de taxi naar huis nemen. Ik was moe, dus ik was alvast maar gaan slapen.
Om kwart over 3 s'nachts schrok ik wakker, Saul was nog niet thuis gekomen. Ik had een uur geprobeerd om contact te krijgen maar zijn telefoon was uitgeschakeld. Ik was erg bezorgd en ik wist niet wat ik moest doen en heb ik Maria Luiza wakker gemaakt.
Ze zijn dat ik niet bezorgd moest zijn en dat hij waarschijnlijk bij zijn vrienden was blijven slapen omdat het te laat was geworden en zijn batterij leeg was.
Maar het werd steeds later en om kwart voor 6 ging de moeder van Saul naar de oude buurt, om te kijken of ze hem kon vinden en zou dan contact met mij opnemen. Zijn oude buurt was met de bus wel bijna drie kwartier rijden.
Ik zat thuis maar te wachten, en om half 8 werd er op de deur geklopt, het was Saul.
Zijn kleren doorweekt van de regen, onder het modder/zand en zelfs een beetje bloed.
Hij had rond 12 uur de taxi genomen, bij zijn vrienden vandaan, hij had expres een taxi genomen met bovenop het bordje toerisme, omdat die zogenaamd veilig zijn in de nacht in Cusco. Nadat hij bijna aankwam bij het appartement zei de taxi, ik stop hier, je kan het laatste stukje lopen, zo'n 50 meter voor het appartement bij een hoekje. Toen hij uitstapte en naar het appartement wilde lopen werd hij aangevallen door meerdere jongens, wat hij kan herinneren ook één met een mes en al heel snel ging werd hij bewusteloos. Of ze hem geslagen hebben of dat ze iets verdovends hebben gegeven weet hij niet, hij weet nog wel dat hij even gevochten had.
Toen hij wakker werd was het al rond half 6/6 uur s'morgens, hij had pijn in zijn nek en schouders, wonden op zijn knieën, vuisten en zijn lip.
Hij was alles kwijt, zijn rugtas met zijn Adidas schoenen, wat kleren, zijn portemonnee en zijn twee mooie dure telefoons (één met een Peruaanse simkaart en één met een Nederlandse simkaart). Gelukkig was zijn gouden trouwring niet gestolen.
Hij is toen snel met een taxi naar zijn oude buurt gegaan om aan zijn vrienden te vragen of ze nog de kenteken plaat van de taxi wisten, maar niemand wist het. Daarna is hij snel terug gegaan naar het appartement waar hij om half 8 aankwam.

Maandag 30 januari:
Saul was nogal geschrokken, hij heeft eerst nog even een uurtje, heel onrustig, geslapen, even gedoucht en daarna zijn we samen naar de politie gegaan. Ondertussen werd er door de familie druk geholpen om te kijken of ze telefoons via gps konden traceren, maar helaas ze waren uitgeschakeld.
Bij de politie werden we naar een ander politiebureau gestuurd, naar de toeristische politie omdat Saul nu als een soort toerist werd gezien. Bij de politie namen ze hem niet echt serieus omdat hij bepaalde details zoals de precieze tijdstip en de kleur van de taxi niet meer wist. Na wat hulp van zijn neef Alexis, die ook politie agent is, wilde ze wel een onderzoek starten. Ze gingen een camera in de straat van het appartement bekijken. Ze hebben een 6 uur lange video in een half uurtje bekeken, en hij was niet op de camera te zien. Dus werd hij weer niet echt geloofd. Na aandringen gingen ze de beelden opvragen en werd er een afspraak gemaakt voor woensdag.
Saul en Alexis gingen nog naar een paar straatbendes toe om navraag te doen.
Toen we terug kwamen in het appartement was er voor ons gekookt door Karol, de zus van Saul, die ook inmiddels in Cusco was aangekomen.
Lekkere kippensoep, aardappelen en cavia's in de magnetron stonden klaar.
We hadden eigenlijk het idee om vanochtend vroeg naar Quillabamba te gaan in de jungle, maar door heel dit gedoe was het niet doorgegaan en hebben we het uitgesteld naar woensdagmiddag na de afspraak van de politie.

Dinsdag 31 januari:
We zijn heel de dag op pad geweest met Alexis, Jovana en de baby. Eerst om wat spulletjes voor de baby nog te kopen, in het centrum.
Toen had Alexis zijn auto nog verkeerd geparkeerd en was deze weggesleept, na aardig wat geld te betaald te hebben, kon hij hem weer ophalen. Het was nog een beetje een gedoe omdat hij officieel geen rijbewijs had.
Daarna ging Alexis met ons mee om te kijken of we nog meer informatie konden krijgen bij de buurt van zijn voetbalvrienden. Daar werd inderdaad bevestigd door anderen mensen dat hij rond 12 uur weg was gegaan met de taxi. En dat het een grijze taxi was geweest, verder waren we niet zoveel verder gekomen.
We waren allebei erg moe en zijn op tijd gaan slapen.

Woensdag 1 februari:
Na wat boodschapjes gedaan te hebben, de was te hebben opgehaald bij de wasserette en Nora gefeliciteerd te hebben via een whatsapp videogesprek, zijn Saul en ik op onderzoek gegaan bij de zwarte markt Paraiso in Cusco.
Paraiso staat bekend op de verkoop van gestolen spullen. Ze noemen het ook wel een gevaarlijke markt omdat daar op de markt zelf ook veel gestolen wordt. Met allebei gewapend met een telefoon op onze buik, zijn we afzonderlijk van elkaar op de markt gaan lopen. Vier ogen zien meer dan twee, maar omdat ik de enige persoon daar ben met een toeristische uiterlijk viel ik erg op, en zou het nog meer op vallen als ik samen met Saul op zoek ging. Na een tijdje daar rond gelopen te hebben, werd ik gebeld. Hij had een Samsung Galaxy S7 Edge Gold gevonden, die precies op die van hem leek. Ik ben toen snel naar ons appartement gerend om via internet nog even snel de serienummers van de telefoon op te zoeken en door te sturen aan Saul. Ondertussen was Alexis ook bij de Paraiso aangekomen, met zijn hulp, hebben ze de telefoon aan mogen zetten en het serie nummer kunnen controleren, maar helaas het was niet zijn telefoon. Wel kwam Alexis erachter dat hij gestolen was van een andere toerist.
Maar via zijn connecties daar hoorde dat het nog te snel was om bij de Paraiso te kijken, meestal wachten ze minstens een week voor de doorverkoop, dus we gaan volgende week nog een keer terug.
Bij de afspraak bij de politie zijn we niet veel verder gekomen. Ze mochten de beelden van de camera in de straat niet ontvangen van die organisatie. Wel hebben we nog de precieze tijden, kleur van de taxi, foto's van zijn kleren en wonden kunnen laten zien, om te laten zien dat hij niet aan het liegen was. Hiervan waren ze wel onder de indruk. Ze gaan het nog verder onderzoeken en we hadden afgesproken om maandag nog een keer langs te komen.
Na de politie hebben we nog even gegeten met tante Rosa, de moeder van Jovana.
Daarna zijn we snel onze spullen gaan pakken, zijn moeder gedag gaan zeggen en een soort taxi naar Quillabamba gaan pakken.
Quillabamba is een stad in de jungle.
De rit naar Quillabamba duurde ongeveer 4,5 uur, en kwamen we rond half 1 s'nachts.
De rit is veel korter dan vroeger omdat er een nieuwe asfaltweg is aangelegd een paar jaar geleden.
De rit was wel erg moeilijk voor de chauffeur, want er waren net protesten in Cusco en omgeving geweest. Vanwege dat de nieuwe president van Cusco had besloten om de bouw van een nieuw internationaal vliegveld in Cusco stop te zetten. Hier waren de mensen erg boos over, en hadden ze als protest overal grote stenen en steenhopen op de weg neergelegd, die de chauffeur allemaal moest ontwijken.
We hadden in Quillabamba redelijk snel een heel simpel en goedkoop hostel gevonden (ongeveer 6,5 euro voor 1 nacht).

Donderdag 2 februari:
S'morgens zijn we al vroeg gaan ontbijten en tijdens het ontbijt vonden we toch eigenlijk wel dat Quillabamba een grote stad was geworden en dat er niet veel van de jungle meer te zien was. We hebben toen besloten om een busticket naar Ivochote te kopen. Een dorpje in de jungle waar de vader van Saul woont. Hij heeft al jaren geen contact meer gehad met zijn vader, dus het was de vraag of hij er nog woonde.
We hadden een ticket voor de bus van half 11 gekocht, maar het werd steeds later en de bus ging maar niet weg. Nadat Saul had geklaagd, bleek dat hij wachtte op nog meer passagiers. Daar konden we natuurlijk niet op wachten en hebben ze ons ticket veranderd voor een bus die meteen wegging. De weg naar Ivochote was ook voor drie kwart vernieuwd met asfaltweg. Saul vertelde dat je er vroeger wel gauw 8 a 9 uur overdeed. Doordat de chauffeur heel hard door reed, waren we, met een tussenstop van 20 minuten, al na 5 uur in Ivochote.
Doordat het nu regentijd is in de jungle, was het vroeger heel gevaarlijk om naar Ivochote rijden, maar vanwege de nieuwe weg was het goed te doen. We kwamen rond 17.00u aan in Ivochote. We hadden al meteen een mooi goedkope hostel gevonden. De vrouw van het hostel was heel aardig en we mochten haar motor lenen.
Vroeger woonde de vader Saul, ook genaamd Saul, een heel stuk de berg op. Lopend zou dit twee uur gaan kosten, maar met de motor gelukkig maar een half uur. Onderweg kwamen we kleine riviertjes tegen, waar we wel doorheen konden rijden. Maar op een gegeven moment kwamen we een grote sterk stromende rivier tegen, die de berg af liep. Na navraag te hebben gedaan bij een bewoner daar die voorbij liep, zei hij dat het niet verstandig was om deze met de motor over te steken. Het werd al bijna donker en toen hebben we maar besloten om rechtsomkeert terug naar het dorp te gaan.
Na wat navraag in het dorp te hebben gedaan, hebben we de tante van Saul (de vrouw van de broer van zijn vader) kunnen vinden. Zij vertelde dat de vader van Saul nu ergens anders vlakbij in het dorpje woont met zijn gezin. Nadat ze ons de weg had gewezen, hebben we het huis gevonden.
Zijn vader was heel verbaasd dat we ineens voor de deur stonden. We werden meteen uitgenodigd voor het avondeten.
Zijn vader, vrouw van zijn vader, twee halfzusjes, de man en het kind van zijn halfzusje en zijn halfbroer aten ook mee.
Tijdens het eten ging het over de rivier naast het huis, en de watervallen van Pongo, wat ruim twee uur varen is vanaf zijn Ivochote. De watervallen van Pongo zijn erg geliefd bij toeristen. Maar omdat het nu de regentijd is in de jungle, staat de rivier erg hoog en is de stroming gevaarlijk, daarom zie je deze tijd van het jaar geen toeristen.
De man van zijn halfzus moest de dag erna een vracht biertjes afleveren met zijn boot, voorbij de Pongo, waar hij wat geld voor kreeg. We hadden toen meteen afgesproken om mee te varen.
Zijn vader heeft zijn huisje op een stukje land waar veel dieren heen en weer lopen overal, ook in huis. Cavia's, eenden, kippen, katten en honden, dus het was een gezellige boel.
We gingen op tijd slapen want de volgende ochtend hadden we om 07:00 voor het ontbijt afgesproken.

Vrijdag 3 februari:
Om 07:00 stond de vader van Saul al voor de hotelkamer om ons op de te halen voor een ontbijt bij zijn huis.
Elke maaltijd kregen we een uitgebreide maaltijd met bijvoorbeeld een eend uit de tuin, dat was wel heel aardig.
Na het ontbijt zijn we met de man van zijn halfzus, zijn twee halfzusjes, het kindje van de halfzus, zijn halfbroer en Mario een hulp voor de boot gaan varen. De halve boot was volgeladen met kratjes bier, deze moesten naar een andere boot verder dan Pongo worden gebracht, voor een winkel.
Tijdens het varen zagen we inderdaad dat het water erg sterk was, af en toe kwam er een golf over de boot heen. Maar vlak voor Pongo veranderende het weer, het begon te regenen en bij Pongo kwamen we draaikolken, die worden hier molinos genoemd, in het water tegen.
Één molino was zo erg, dat we er een beetje in vast kwamen te zitten en de golven zo hard over de boot heen kwamen dat er door de klappen van de golven een kratje bier tegen de bodem werd geslagen, wij drijfnat waren, en ik één van mijn lenzen even moest terugzoeken achter mijn oogleden. Nu begreep ik wel dat dit niet de ideale tijd was om te varen. Gelukkig had de man van zijn halfzus veel ervaring, en heeft ons er goed doorheen geleid met de boot.
Na Pongo hebben we even zitten wachten, hebben de jongens ondertussen een vis gevangen, en hebben we wat fruit uit de bomen gegeten. Hierna kwam de andere boot, om de kratjes met volle flesjes om te ruilen voor kratjes met lege flesjes, deze moest hij weer terug brengen naar Ivochote.
Op de terugweg was het regenen gestopt en was het gelukkiger iets makkelijker om terug te varen dan op de heenweg, de molinos bij Pongo waren iets kleiner geworden.
Bij terugkomst werd er eend voor ons klaargemaakt en hebben we samen gegeten.
We hadden een week daarvoor afgesproken dat we op zaterdag 4 februari bij het stieren vechten zouden kijken in Combopata bij zijn tante Rosa.
Het stieren vechten is niet zoals in Spanje, maar twee stieren gaan tegen elkaar vechten, en diegene die als eerste moe wordt heeft verloren, er gaan gelukkig geen dieren dood.
Helaas door de beroving hadden we wat tijd verloren en waren we later in de jungle.
We wilden toch weer graag op tijd terug zijn bij zijn tante Rosa, omdat het voor haar een belangrijke dag was voor haar stier.
Daarom hadden we ervoor gekozen om de volgende dag de bus om 03:00u s'ochtends terug te nemen naar Quillabamba.
We mochten blijven slapen bij de vader van Saul en we mochten in het bed van zijn halfzusje slapen. We sliepen in dezelfde slaapkamer als Saul zijn vader en zijn vrouw, en het halfzusje sliep bij hen in bed.
Leuk om in een houten huisje te slapen, en ondertussen de geluiden van de jungle te horen.

Zaterdag 4 februari:
We waren om 02:00 s'ochtends opgestaan.
De vader van Saul en zijn vrouw waren ook opgestaan. De vader van Saul was alvast bij de bussen gaan kijken terwijl wij onze spullen aan het inpakken waren.
Om 03:00 waren we aan het wachten, maar de bus ging maar niet, na een uur gewacht te hebben zijn we naar een andere plaats van bussen gegaan. Deze bus ging wel, maar pas om 05:00u. We waren helaas dus een stuk later vertrokken dan we gehoopt hadden. Het eerste stuk reed de chauffeur erg langzaam en onzeker, toen hij eenmaal ingehaald werd door een bus van een ander bedrijf ging hij gevaarlijk hard doorrijden, want hij was bang dat de bus voor hem zijn passagiers zou wegkapen. We hebben heel de reis geen stoppauze gehad, alleen kregen we even twee minuten de tijd om in de bosjes te plassen. Rond 10:00u kwamen we in Quillabamba aan en zijn we direct doorgegaan op een vervoersauto naar Cusco. Deze chauffeur reed erg langzaam en we kwamen rond 15:00 aan in Cusco. Toen ging onze reis snel door naar de terminal in Cusco waar de bussen naar Combapata vertrokken. Rond 17:30 kwamen we eindelijk in Combapata aan. Ik had het meerendeel van de ritten heerlijk op de schoot van Saul geslapen. Saul had bijna niet geslapen, dus hij was wel een beetje moe.
Het stierenvechten was al voorbij, we waren te laat, maar op zich vond ik dat ook niet zo erg.
We gingen mee naar het huis van tante Rosa en daar hebben we gezellig met heel haar familie gegeten en wat gedronken. Ze had voor ons een kamertje vrij gemaakt om te slapen.

Zondag 5 februari:
S'morgens waren zijn oom en zijn neef al om 4 uur s'morgens vertrokken om stieren te kopen, deze zetten ze op transport naar Lima, daar werden ze verkocht.
Wij gingen om half 8 naar de markt, ze hadden vijf stieren gekocht. Ik mocht helpen inladen en een stier naar de vervoerswagen lopen.
Dat gaf natuurlijk veel bekijks, want er waren daar geen toeristen en ook geen vrouwen die stieren aan het begeleiden waren.
Gelukkig was zijn oom heel rustig met de stieren en zette ze rustig in de vervoerswagen één voor één, bij andere wagens ging dat wel anders, daar werden ze er soms letterlijk erin gepropt, daar was zijn oom het ook niet echt mee eens.
Na de stieren te hebben ingeladen, hadden we een soort kleine bijeenkomst om de baby van Jovana (de dochter van tante Rosa) te zegenen voor God, het was geen dopen, maar een soort opdragen.
Na een heerlijke middagmaaltijd zijn de jongens gaan voetballen op mooie voetbalvelden hier in de buurt.
S'morgens bij de stieren waren mijn schouders en armen erg verbrand, ik had mij niet ingesmeerd, ik dacht niet dat ik voor 11 uur al zo zou verbranden, en toen ik mij ging insmeren was het al te laat, gek genoeg was mijn gezicht niet echt verbrand.
Terwijl de jongens aan het voetballen waren, was ik een beetje bij de kraampjes gaan rond kijken. Ik had meteen even een lange broek gekocht op de markt, want de zon was weg en het was erg koud geworden.
Op de markt verkochten ze ook potjes vet van een slang, dit zou goed helpen tegen pijn. Je zag de gedroogde slang erbij liggen.
Na het voetballen was iedereen erg moe, dus gingen we op tijd slapen.

Maandag 6 februari:
S'morgens werden we al vroeg wakker gemaakt door een kip, deze was stiekem naar binnen gekomen vanuit de tuin en was vrolijk aan het tokken. Er zijn toen maar gaan helpen met de dieren voeren en drinken geven.
Iedereen zei tegen mij, je voelt je echt thuis hè.
Aan het eind van de ochtend zijn we teruggegaan naar Cusco.
Daar hadden we meteen een andere afspraak bij een buurvrouw van de moeder. Daar hebben we lekker gegeten, en s'middags zijn we met de kinderen naar een boerderij gegaan om verse melk te halen.
Na s'avonds bij zijn moeder gegeten te hebben, zijn we naar huis gegaan, we waren erg moe.

Dit was mijn verslag van de afgelopen twee weken :)